P.I.M. heeft zich gespecialiseerd in de behandeling van cliënten met vroegkinderlijke trauma’s en/of emotionele verwaarlozing in de eerste fase van hun leven. Vroegkinderlijk trauma en emotionele verwaarlozing beïnvloeden de ontwikkeling van het brein. Ze zijn onder meer van invloed op de zelfregulatie, het zelfbeeld en de capaciteit om relaties aan te gaan en te onderhouden.
Soms weten cliënten dat er vroege traumatische gebeurtenissen hebben gespeeld, zoals een couveusetijd, een moeilijke geboorte, ziekte, ziekenhuis opname’s, overlijden of scheiding van de ouders, etcetera. In andere gevallen zijn de overmatige alertheid, onrust en klachten die mensen voelen vaak te herleiden naar vroege nare gebeurtenissen. Vaak hebben mensen al diverse behandelingen achter de rug, ambulant of klinisch, maar hebben deze onvoldoende effect gehad, omdat de klachten niet zijn verminderd of zijn teruggekomen.
Bekend is, dat wanneer mensen vroeg getraumatiseerd zijn, ze gevoelig zijn voor andere trauma’s in hun leven. De eerste trauma’s leiden tot bepaalde overlevingsmechanismen, zoals bijvoorbeeld het zich afsluiten voor emoties, omdat het te pijnlijk is om te voelen, waardoor ze ook moeilijker volgende nare gebeurtenissen kunnen verwerken. Tevens behelst de eerste periode in iemands leven – van conceptie tot het derde levensjaar – de vroege hechtingsperiode. Vroege interacties tussen moeder (en ook vader) beïnvloeden de ontwikkeling van het stress-systeem van het jonge kind op een gedrags- en fysiologisch niveau. Een veilige hechting in de vroege kindertijd helpt doorgaans om stressvolle situaties later in het leven aan te kunnen gaan. Vroegkinderlijk trauma en onveilige hechting daarentegen beschadigen de basisbehoeften, zoals de behoefte aan verbondenheid, liefde en vertrouwen.